Tamén chamada Lammas era unha festa dedicada ao deus Lugh, divindade solar, dispensador de sabedoría. É a festa celta da prosperidade. Nesta data celebraban nupcias dun ano e un día e podían renovarse cada ano nesta data. Período de tregua militar e celebración da colleita. A natureza desprega a súa abundancia e prosperidade.
Lugh, o Deus solar, era fillo de Kian e Ethlinn.
Cóntase que Kian tiña unha vaca máxica que podía dar leite en abundancia.
Balor, aproveitándose das súas artes máxicas, rouboulla e Kian enfureceu e pediu axuda a un druída para vingarse. A filla de Balor vivía nunha torre totalmente illada da civilización e custodiada por mulleres para que non coñecese nunca a algún home. Isto era asi porque Balor escoitara unha profecía que dicía que seria asasinado polo seu neto. O druída enfeitizou ás gardiás da torre e así Kian entrou e coñeceu á fermosa Ethlinn e posuíuna. Desta experiencia nacerían trillizos.
Balor enfurecido mandou afogar aos nenos pero un salvouse e foi coñecido como Lugh.
Lugh foi asimilado ao Mercurio romano. A festa foi probablemente cristianizada na Asunción. Nas illas de Man o Lugnasaad celebrábase o domingo seguinte ao 12 de agosto. O nome significa xogos ou asemblea de Lugh. En textos irlandeses fálase de gran variedade de xogos. Brandub parece ser un xogo similar ás damas ou ao xadrez. Os banquetes eran importantes como forma de unión da tribo ou a aldea e ademais servían para redistribuír os botíns. Nestes era importante a presenza dos bardos, do viño, a cervexa e o hidromel.
Verémonos á noitiña xunto ao lume, debaixo do carballo mentres o bufo ulula baixo o ceo cheo de estrelas e o lobo aúlla no bosque próximo. Que Lug protéxavos!
Ningún comentario:
Publicar un comentario